Pomysł na adaptację baśni Hansa Christiana Andersena

Znaczenie i rola Baśni Hansa Christiana Andersena chyba nie podlegają dyskusji. Każdy człowiek dobrze zna przecież opowiedziany przez wspomnianego pisarza magiczny świat, pełen cudów, w którym to nastrój grozy i niesamowitości zlewa się z pragnieniem harmonii i spokoju. W tej, jakże niesamowitej krainie, wszystko jest możliwe: kwiaty dają życiodajną moc, zwierzęta mówią, śpiewają tańczą, potrafią nawet przywrócić sens życia.

Bez wątpienia dzieci chętnie czytają przywoływane utwory. Dzieje się tak dlatego, że w Baśniach Hansa Christiana Andersena świat fantazji i fikcji miesza się ze sobą, można tam przeżyć niesamowitą przygodę, jak również spotkać prawdziwego, podobnego do nas przyjaciela. W moim odczuciu również dorosły człowiek z radością wraca do czytanych w dzieciństwie baśni, które, mimo że w sposób zawoalowany opowiadają o istocie życia, dają nadzieję na lepszy bieg zdarzeń.

Przygotowania do spektaklu

Pomysł na przygotowanie przedstawienia zrodził się na lekcji języka polskiego w klasie IV a. Zafascynowani chińską scenerią baśni pt. Słowik uczniowie poprosili swoją wychowawczynię – panią Zuzannę Krótki o możliwość przeniesienia utworu na „deski teatru”. Nauczycielka z aprobatą przyjęła inicjatywę uczniów, napisała scenariusz, obsadziła role. Ogromną pomoc oraz nieocenione wsparcie uzyskała młodzież od pani Józefy Górskiej, która przygotowała profesjonalną oprawę muzyczną oraz od pani Klaudii Tatarczyk i pani Danuty Niziołek, które zajęły się choreografią. Uczniowie rzetelnie ćwiczyli pod czujnym okiem wymienionych opiekunów, sami też przygotowali afisze teatralne oraz niektóre elementy dekoracji. Bez pomocy rodziców, którzy uszyli przepiękne kostiumy, przedsięwzięcie zapewne nie udałoby się.

Sprawozdanie z przedstawienia

Uczniowie klasy IV a dwukrotnie odegrali przedstawienie zatytułowane Słowik – pierwszy raz 28 maja 2015 roku – był to spektakl premierowy adresowany dla rodziców oraz 29 maja 2015 roku – zagrali dla wszystkich uczniów.

Głównym wątkiem spektaklu była historia znudzonego cesarza Chin, który pewnego dnia przez przypadek dowiaduje się o istnieniu słowika – ptaka o najpiękniejszym na świecie głosie. Władca rozkazuje marszałkowi dworu, by ten przyprowadził wspomnianego ptaka na dwór cesarski. Zadanie tylko na pozór wydaje się łatwe, gdyż żaden z dworzan nigdy nie słyszał o słowiku. Dopiero mała pomywaczka wskazuje miejsce, gdzie zwykle można usłyszeć słowiczy śpiew. Za namową marszałka ptak przylatuje przed cesarskie oblicze, śpiewa najpiękniej, jak potrafi, wywołując na twarzy władcy łzy szczęścia. Od tego momentu traci jednak wolność, może tylko wieczorem zaczerpnąć odrobinę świeżego powietrza, by znów wrócić do pałacu.

Do gwałtownego zwrotu akcji dochodzi w momencie gdy cesarz otrzymuje od władcy Chin oraz od władcy Korei prezenty – dwa sztuczne słowiki. Dar ten nie tylko cieszy oczy za pomocą ogromu drogocennych kamieni, którymi inkrustowane są ptaki, stanowi również wierną kopię pieśni śpiewanych przez żywego słowika. Zafascynowany sztuczną muzyką cesarz, nie chce już słuchać śpiewu prawdziwego słowika. Smutny i zawiedziony ptak odfruwa więc z cesarskiego królestwa.

W pewnym jednak momencie mechaniczne słowiki psują się. Zmartwiony cesarz traci siłę, a na skutek braku chęci do życia, wita się ze śmiercią. Ratuje go żywy słowik, który przewraca mu wiarę w sens istnienia.

Ta piękna historia, ubarwiona muzyką opracowaną przez panią Józefę Górską, wzbudziła zachwyt w oczach wszystkich widzów. Ciężar dość trudnego scenariusza z niebywałą lekkością udźwignęli uczniowie klasy IV a. Publiczność nie szczędziła im gorących oklasków. Atmosfera wspaniałej zabawy to efekt perfekcyjnie dopracowanych szczegółów, znakomitego przygotowania wokalnego  i finezyjnej, choć nie pozbawionej elementów groteski, choreografii (opracowanej przez panią Klaudię Tatarczyk oraz panią Danutę Niziołek).

Spektakl niezwykle dokładnie odrysował magiczny świat Chińskiego Cesarstwa. Oglądany nawet z perspektywy lekko przymrużonego oka, mimo czyhających w każdym zaułku gróźb i niebezpieczeństw ze strony nieraz okrutnych rozkazów władcy, to jednak obszar radości i beztroski, to sen, z którego nawet po obudzeniu cząstka owej idylliczności pozostaje i to do niej tak chętnie wracamy, nawet kiedy włosy na głowie już pobielały.

Znaczenie przedsięwzięcia

Zabawa w teatr, fantazjowanie, są dla dzieci sposobem zdobywania wiedzy o świecie. Bohaterowie bajki o Słowiku pokonywali liczne trudności, byli zdecydowani, konsekwentni i potrafili sobie radzić we wszystkich sytuacjach. Wiedzieli, że można otrzymać pomoc ze strony mądrych ludzi oraz jak unikać zła. W moim przekonaniu baśnie Hansa Christiana Andersena uczą młodego człowieka, jak powinien zachować się w trudnych sytuacjach, przedstawiają rzeczywistość taką, jaką ona jest, często brutalną i smutną.

Najważniejsza jest jednak inicjatywa młodzieży, to że z ogromnym entuzjazmem podejmuje próby sfinalizowania swoich marzeń i wiernie dąży do celu.

Zuzanna Krótki

Więcej zdjęć w zakładce GALERIA