Dlaczego piąty miesiąc roku nazywamy majem?
Cóż, maj jest niestety jednym z dwóch przypadków, kiedy język polski zaadaptował nazwę miesiąca z terminologii łacińskiej, zob. łac. Maius. Nazwę tę należy kojarzyć z boginią Mają, italską i rzymską boginią wzrastania, identyfikowaną z Ops bądź Fauną, z czasem też łączoną z Mają – matką Hermesa. W języku polskim funkcjonuje czasownik ‚maić’ oznaczający ‚stroić, zwłaszcza zielonymi gałązkami, kwiatami itd.’.
W staropolszczyźnie maj był także określany jako ‚trawień’ – od zielonych, bujnych, rozkwitających traw. Nazwę tę K. Moszyński wyprowadza od prasłowiańskiego *travьnь. Wyraz ten przetrwał do dziś w języku ukraińskim, zob. травень (travenʹ) – maj.
Inne języki słowiańskie w większości również przejęły terminologię łacińską. Wyjątek stanowi język czeski, gdzie funkcjonuje nazwa podobna do naszego rodzimego kwietnia – květen. Tradycyjnie też kreatywnością wykazali się Chorwaci, gdzie maj określa się jako ‚svibanj’ – nazwa utworzona od chorwackiej nazwy derenia, ozdobnego krzewu, którego białe kwiaty rozkwitają w piątym miesiącu roku.